تیگارد L7

بررسی جامع تیگارد L7

بازار پیکاپ‌های دو دیفرانسیل ایران که مدت‌ها تحت سلطه مدل‌های محدود و عمدتا دستی بود، اکنون شاهد ورود یک تازه‌وارد جسور با ادعایی بزرگ است: تیگارد L7. این محصول جدید تیگارد موتور، خود را به عنوان ارزان‌ترین پیکاپ اتوماتیک بازار ایران معرفی می‌کند. بر پایه شاسی‌شناسی محصول شرکت چینی کیتون (ZX Terralord)، L7 نه تنها با جایگزینی گیربکس اتوماتیک به جای دستی، بلکه با ارتقای چشمگیر پیشرانه و امکانات، هدف قرار دادن بخشی از بازار را در سر دارد که به دنبال خودرویی کاربردی، راحت و در عین حال مقرون‌به‌صرفه است. در شرایطی که قیمت پیکاپ‌های لوکس و تمام‌امکانات سر به فلک کشیده، L7 قصد دارد معادلات را بر هم زند.

بررسی طراحی داخلی و کابین

فضای داخلی تیگارد L7 پرو نسبت به نسخه پایه L7 پلاس، ارتقاهایی محسوس به ویژه در بخش دیجیتال‌سازی داشته است. نخستین تغییر چشمگیر، جایگزینی کلاستر عقربه‌ای سنتی با یک نمایشگر دیجیتال پشت فرمان است که اطلاعات حیاتی خودرو را با وضوح و خوانایی بهتری ارائه می‌دهد. در مرکز کنسول نیز یک نمایشگر لمسی عمودی وظیفه کنترل سیستم مالتی‌مدیا و احتمالا تنظیمات خودرو را بر عهده دارد. طراحی کلی داشبورد خطوط ساده و کاربرمحوری دارد که بیشتر بر عملکرد تمرکز کرده تا زیبایی‌های ظاهری پیچیده.

کیفیت مواد به کار رفته در کابین، با توجه به کلاس و ماموریت اصلی این خودرو (یک وانت کار) قابل قبول ارزیابی می‌شود. استفاده از پلاستیک‌های بادوام در بخش‌های مختلف و روکش چرمی احتمالی روی صندلی‌ها و فرمان، انتظارات را برآورده می‌سازد. صندلی‌های جلو با قابلیت تنظیم برقی، امکانی ارزشمند برای راحتی راننده در سفرهای طولانی است. فضای کابین به دلیل طراحی دبل کابین، برای چهار سرنشین بالغ کافی است، اگرچه فضای پا در ردیف عقب ممکن است برای قدهای بسیار بلند محدودیت داشته باشد. طراحی دسته‌دنده الکترونیکی و ترمز دستی برقی دکمه‌ای، علاوه بر اشغال فضای کمتر، حس مدرنی به کنسول میانی بخشیده‌اند.

بررسی طراحی ظاهری و بدنه

تیگارد L7 پرو از نظر ظاهری، هیکلی عضلانی، بزرگ و با ابهت دارد که بی‌شباهت به پیکاپ‌های آمریکایی نسل گذشته نیست. طراحی جلوپنجره عریض مشکی با لوگوی بزرگ تیگارد در مرکز، همراه با چراغ‌های بزرگ مستطیلی، حضوری جسورانه و خشن را به نمایش می‌گذارد. اگرچه در نسخه معرفی‌شده در نمایشگاه از کیت‌های آفرودی و رنگ‌آمیزی خاصی استفاده شده، اما فرم کلی بدنه‌ای مستحکم با گلگیرهای برجسته و خطوط ساده را نشان می‌دهد. فضای بار نیز ابعادی استاندارد و کاربردی برای حمل وسایل ارائه می دهد.

نمای جانبی، سادگی و کاربردی بودن را فریاد می‌زند. خطوط عمودی ساده، رکاب‌های پهنی برای دسترسی آسان به کابین و حفظ‌شده‌های پلاستیکی روی گلگیرها، همگی نشان از وابستگی این طراحی به ریشه‌های کار و گذر از ناهمواری‌ها دارند. در نمای عقب، چراغ‌های عمودی ساده و سپر محکم، طراحی را تکمیل می‌کنند. به طور کلی، طراحی L7 پرو کمتر به دنبال جلب نظر با ظرافت‌های طراحی است و بیشتر بر تضمین استحکام، فضای کاری و هویت خشن یک پیکاپ واقعی تاکید دارد.

پیشرانه و قوای فنی

قلب تپنده تیگارد L7 پرو، نقطه تمایز اصلی آن با نسخه‌های پیشین و بسیاری از رقبای هم‌قیمت است. این خودرو از یک پیشرانه ۲ لیتری توربوشارژ با فناوری تزریق مستقیم سوخت (GDI) بهره می‌برد که خروجی قابل توجه ۲۲۰ اسب‌بخار قدرت و ۳۸۵ نیوتن‌متر گشتاور را تولید می‌کند. این ارقام نسبت به موتور ۲.۴ لیتری تنفس طبیعی نسخه پلاس (با ۱۵۰ اسب‌بخار) جهشی چشمگیر محسوب می‌شود و وعده عملکردی بسیار بهتر، مخصوصا در سربالایی‌ها و هنگام بارکشی را می‌دهد.

این قدرت از طریق یک گیربکس اتوماتیک ۶ سرعته (AT) به سیستم انتقال قدرت دو دیفرانسیل (۴x۴) منتقل می‌شود. سیستم دو دیفرانسیل مجهز به قفل دیفرانسیل مکانیکی و انتخابگر حالت‌های ۲H (دیفرانسیل عقب برای رانندگی معمول)، ۴H (چهارچرخ متصل برای راه‌های لغزنده) و ۴L (چهارچرخ سنگین برای شرایط سخت آفرود) است. این ترکیب، L7 پرو را برای کار در جاده‌های ناهموار، عبور از مسیرهای خاکی و حتی شرایط آفرود سبک کاملا مجهز می‌سازد. سیستم تعلیق دبل ویشبون در جلو برای حفظ پایداری و کنترل و فنرهای تخت (لِف) در عقب برای تحمل بار سنگین طراحی شده‌اند. مصرف سوخت با توجه به حجم موتور و وزن خودرو، احتمالا در محدوده معقولی قرار خواهد داشت.