رنو دوفین یک ماموریت بسیار مهم برعهده داشت و آن جانشینی مدلی موفق در بازار بود که حتما باید روند پیروزی هایش دنبال می شد…
رنو دوفین خودرویی است که در فاصله سال های ۱۹۵۶ تا ۱۹۶۷ تولید شد و در زمان معرفی یک ماموریت بسیار مهم را عهده دار شد که جانشینی مدل پرفروش دهه ۵۰ میلادی، رنو ۴CV بود.
رینو دوفین، که نامش در زبان فرانسوی به مفهوم “جانشینی تاج و تخت” اشاره دارد، ماموریتی مهم بر عهده داشت: جانشینی رنو ۴CV، ستاره پرفروش دهه ۵۰ میلادی. این خودرو با برادر بزرگتر خود، رنو ۴CV، اشتراکاتی در طراحی و بخش فنی داشت. اما دوفین با عملکرد و جذابیت خود، تاج و تخت را از رنو ۴CV ربود و خود به پرفروشترین سدان فرانسه تبدیل شد.
اما داستان دوفین به اینجا ختم نمیشود زیرا نسخه گوردینی آن یعنی یک مرحله بالاتر در تولید محصولات رنو. گوردینی برای مدتی در واقع واحد پرفورمنس رنو بود.
دوفین گوردینی به یک موتور ۸۴۵ سیسی مجهز بود. جالب اینجاست که این موتور پایه و اساس توسعه یک موتور V8 با حجم ۱۶۹۰ سیسی را تشکیل داد. این موتور V8 که از ترکیب دو موتور ۴ سیلندر به وجود آمده بود، برای مدل مفهومی رنو ۹۰۰ در سال ۱۹۵۹ طراحی شده بود و نویدبخش نسل جدیدی از خودروهای ون خانوادگی بود.
دوفین گوردینی در سال ۱۹۶۲ از لیست محصولات رنو حذف شد تا جای خود را به نسخه اسپرت دیگری از دوفین با نام “۱۰۹۳” بدهد. اما این غیبت کوتاه بود، چرا که دوفین گوردینی از سال ۱۹۶۳ دوباره به عرصه بازگشت و به خصوص در بازارهای صادراتی با استقبال چشمگیری روبرو شد. در حالی که تولید رنو دوفین استاندارد در سال ۱۹۶۲ به نفع رنو ۸ به پایان رسید، دوفین گوردینی تا دسامبر ۱۹۶۷ به حیات خود ادامه داد. این خودرو با حداکثر سرعت ۱۲۶ کیلومتر بر ساعت و شتاب ۰ تا ۱۰۰ کیلومتر در ساعت در ۲۷ ثانیه، نسبت قیمت به عملکردی بینظیر ارائه میداد.
پس از پیروزی رنو دوفین کلاسیک در رالی مونت کارلو و کورسیکا در سال ۱۹۵۶، ایده خلق نسخه اسپرت این خودرو در ذهن آمادئو گوردینی شکل گرفت. همکاری گوردینی و رنو در سال ۱۹۶۱ با تولید اوندین گوردینی (نسخه لوکستر دوفین) آغاز شد و به سرعت دوفین گوردینی نیز به جمع آنها پیوست.
ثبت نظر