در حالی که در رنو ۵ استاندارد، صندلی عقب برای حمل کودکان یا خریدهای روزانه استفاده میشد، در نسخه توربو، این فضا به موتور اختصاص داده شده است. به عبارت دیگر، موتور نه در جلو، بلکه در وسط خودرو قرار دارد.
اما رنو ۵ توربو متفاوت بود. رنو با استفاده از یک توربوشارژر، توان موتور ۱.۴ لیتری را به ۱۶۰ اسب بخار رساند. این قدرت در خودرویی با وزن تنها ۹۳۰ کیلوگرم، شتابی خیرهکننده ایجاد میکرد. شتاب صفر تا صد این خودرو در حدود ۷ ثانیه بود که در سال ۱۹۸۰ بسیار سریع محسوب میشد. حتی پورشه ۹۱۱ کاررا اسسی با ۱۸۰ یا ۱۸۸ اسب بخار، شتاب بهتری نداشت.
سرعت حداکثر ۲۰۵ کیلومتر بر ساعت این خودرو نسبتاً متوسط بود که به دلیل آیرودینامیک ضعیف آن بود. اما رنو ۵ توربو با هندلینگ عالی خود جبران میکرد. کوچکترین حرکتی روی فرمان، بلافاصله به تغییر جهت خودرو منجر میشد. توزیع وزن ایدهآل، پایداری خودرو را حتی در سرعتهای بالا حفظ میکرد. البته، انتظار راحتی سواری در یک خودروی اسپورت مانند رنو ۵ توربو بیمورد است./عصرایران
ثبت نظر